نگرانی والدین میتواند تأثیر بسیار زیادی بر روی فرزندپروری آنها بگذارد. نگرانی در مورد آینده کودک و نگرانی در مورد آسیب دیدن کودک طبیعی است اما برخی از والدین دائماً برای رفع این اضطراب تلاش میکنند. بنابراین این والدین بیش از اینکه با ناراحتی خود کنار بیایند، از فرزندشان بیش از حد محافظت میکنند. متأسفانه، این مسئله میتواند رشد کودک را متوقف کند و مانع او برای کسب مهارتهای لازم جهت تبدیل شدن به یک بزرگسال مسئول شود.
چه کمی مضطرب هستید چه دچار یک اختلال اضطرابی باشید لازم است بدانید اضطراب شما چگونه بر روی فرزندپروریتان اثرگذار است. در ادامه با این موضوع بیشتر آشنا میشوید.
شما همه کارها را خودتان انجام میدهید
والدین مضطرب اغلب پیشبینی میکنند که فرزندشان چه چیزی را میشکند یا به هم میریزد. به همین دلیل، در این مواقع، این والدین به جای اینکه به کودک خود اجازه دهند خودش کارهایش را انجام دهد به عنوان مثال به جای او چمدانش را مرتب میکنند یا مدادش را میتراشند.
اگرچه ممکن است انجام دادن کارها توسط والدین آسانتر باشد اما در این صورت، کودکان مهارتهای لازم برای زندگی مستقل را یاد نمیگیرند. حتی اگر کودکان نتوانند به خوبی کارهای خود را انجام دهند از اشتباهات خود درس میگیرند. این مسئله را بپذیرید که برخی مواقع کودک شما نوشیدنی خود را میریزد یا اسباببازیهایش را میشکند اما بدانید که اینها همه بخشی از فرایند یادگیری است.
به محض اینکه فرزندتان با مشکل مواجه میشود مداخله میکنید
هیچکس دوست ندارد کودکی را ببیند که دچار مشکل شده است اما این مسئله به ویژه برای والدین میتواند اضطراببرانگیز باشد. کودکی که در هنگام انجام تکالیف خود، آهی بلند میکشد یا میگوید نمیتوانم این کار را انجام بدهم میتواند باعث شود که مادر مضطربش فوراً برای مداخله به کمک او بشتابد.
بچهها باید یاد بگیرند که چگونه با احساسات ناراحتکننده مثل ناامیدی کنار بیایند. آنها همچنین نیاز به فرصتهایی دارند تا مهارتهای حل مسئله را به تنهایی تمرین کنند. نجات آنها در اولین نشانه چالش میتواند مانع یادگیری نحوه غلبه بر چالشها به تنهایی شود.
فعالیتهای فرزندتان را زیر ذرهبین میگذارید
وقتی یک کودک مطابق با شرایط و روشهای خودش، کارهایش را انجام میدهد ممکن است این امر برای والدین اضطرابآور باشد. این والدین از ترس اینکه فرزندشان نتواند کارهایش را به درستی انجام دهد ممکن است به او اجازه ندهند که به صورت مستقل تکالیف و وظایفش را انجام دهد.
والدینی که فعالیتهای فرزندشان را زیر ذرهبین میگذارند باعث وابستگی روزافزون کودک به آنها میشوند. بچهها به فرصتهایی نیاز دارند تا نشان دهند میتوانند مسئولیتپذیر باشند. نظارت والدین در انجام هر کاری که کودکان انجام میدهند مانع از یادگیری آنها برای نحوه انجام کارها به تنهایی میشود.
شما اجازه نمیدهید کودک فعالیتهای متناسب با سنش را انجام دهد
اجازه دادن به کودک برای اینکه برای اولین بار در خانه تنها بماند یا از خیابان عبور کند، تقریباً برای هر مادر و پدری میتواند اضطرابآور باشد اما برخی والدین به جای کنار آمدن با ناراحتی خود، با منع کودک از انجام فعالیتهای متناسب با سنش، اضطراب خود را کاهش میدهند.
بچهها گاهی اشتباه میکنند، صدمه میبینند و خطراتی را انجام میدهند که نباید مرتکب شوند اما پیامدهای طبیعی میتواند معلم خوبی برای آنها باشد. کودکان اغلب به راهنمایی بیشتر و محدودیتهای کمتری نیاز دارند بنابراین میتوانند یاد بگیرند که به تنهایی انتخابهای سالم داشته باشند.
شما قوانین سختی را در خانه وضع میکنید
در برخی مواقع، والدین با تعیین قوانین سخت در خانه احساس راحتی بیشتری پیدا میکنند حتی اگر دلیلی واقعی برای این قوانین نداشته باشند. اینکه اصرار دارید ناهار باید هر روز باید در یک زمان دقیق خورده شود یا هرگز اجازه نمیدهید فرزندتان یک دقیقه بیشتر بخوابد نشان میدهد که سعی میکنید با این کار، اضطراب خود را کاهش دهید.
گرچه داشتن قوانین روشن بسیار مهم است، اما بیش از حد سفت و سخت بودن و اقتدارگرایی میتواند مضر باشد. بچهها باید بدانند که استثنائاتی در این قانونها وجود دارد. گاهی، با نشان دادن تمایل به آسان گرفتن در مورد قوانین، به فرزندتان، تفكر انتقادی و انعطافپذیری را میآموزید.
نویسنده: خانم مینا معین اسلام، روانشناس بالینی کودک و نوجوان و بازی درمانگر
جهت تعیین وقت میتوانید با ما تماس بگیرید:
021-22632356
021-22632357
آدرس:
تهران-خیابان شریعتی - پایین تر از صدر
خیابان خاقانی- جنب بیمارستان جواهری
پلاک 50 واحد 1
1 دیدگاه
There is evidently a bundle to realize about this. I suppose you made some good points in features also. Eleni Morie Oby